Reformas imprescindibles
Debemos de pensar sobre onde se quere ir, en termos do modelo democrático e, para iso, é tamén beneficioso analizar como se chegou ate aquí, incluíndo fases pre democráticas e transición democrática.
Non pretendemos ensinar historia, pero é bo lembrar que, a diferenza das opinións oficialistas, o Estado español non ten máis de 200 anos e, a día de hoxe, é o resultado ou os restos do desmembramento continuo do imperio castelán e ultimamente o español. Os últimos territorios perdidos datan de 1975.
Ata 1817 é unha federación de reinos peninsulares e colonias ultramarinas gobernada por monarquías absolutas.
É a partir do século XIX que se dan as primeiras tentativas de democratizar as institucións políticas e transferir a soberanía ao pobo. Con todo, os períodos verdadeiramente democráticas son curtos porque son interrompidos, de maneira máis ou menos sanguenta, polos poderes fácticos, coa aquiescencia da Coroa.
Isto deixou unha impronta, tanto na sociedade (tendencia a sentirse súbditos e sumisos) como nos poderes do Estado (sentido patrimonial das institucións políticas), das que é preciso liberarse para moverse cara a unha democracia real.
A última ditadura, que é moi recente, non foi derrubada se non que, dende dentro, auspiciouse unha transformación cara a un modelo, o máis próximo posible da democracia orgánica pretendida polo Generalísimo, modernizado para adaptarse aos novos tempos.
Absolutismos de calquera sinal son sistemas que serven á unha casta de cortesáns que gozan de todos os privilexios legais e económicos.
Os cortesáns do Generalísimo, á morte do ditador, deciden comezar a planificar un modelo de seudodemocracia que debería permitir-lles manter o control político e, en consecuencia, a que perduren os seus privilexios.
Isto forza a aprobación dunha constitución que garanta unha correcta continuidade no comportamento político. Os puntos clave para que isto sexa así, pode ser resumido como segue:
• Un xefe de Estado non sometido ao escrutinio popular e que procede do anterior réxime.
• Potencia total ao exército para actuar ao marxe dos poderes do Estado
• Reducir os poderes dos cidadáns ao mínimo necesario: elixir aos seus representantes, pero sen posibilidade de participar ou condicionar as decisións políticas.
• Un sistema xudicial dependente do poder político para que se poida auto protexer a casta privilexiada.
• Unha administración escurantista e con alto grao de impunidade.
• Un sistema electoral desproporcional que favorece o tránsito cara a un sistema bipartito, o que permite un mellor control da clase política e a súa conversión nunha nova casta privilexiada.
• Para que isto quede atado e ben atado, dificultase calquera emenda á Constitución, ate extremo de que un terzo dos deputados é suficiente para bloquear o cambio.
• A única lagoa ou "anomalía" do sistema foi permitir algunha descentralización coa creación autonomías, que lles está a producir algunhas dores de cabeza, porque os impediu alcanzar un sistema xacobino perfecto.
Por iso foron gradualmente aumentando esforzos, dende o poder central, no sentido de ir baleirado de poder político ás CCAA para reduci-las a meras administracións delegadas. Mesmo traballouse sobre a posibilidade de facer modificacións lexislativas que converteran os deputados nacionalistas en meros espectadores.
En fronte do exposto, propoñemos os criterios que nós consideramos ha ser a política do futuro para cambiar o que pasou ata agora.
Dado que o sistema sustentase sobre unha Constitución feita á medida é esencial mudar os artigos chave e engadir outros que axuden a construír unha democracia popular.
Os cidadáns xefes do estado.
Debe deixarse claro que os únicos xefes do Estado teñen que ser os cidadáns e, os seus representantes, deberán ser todos cargos elixidos por eles, e dispostos a cumprir as súas ordes.
Soberanía popular.
A soberanía debe ser potestade dos individuos, e non grupal, é dicir, a soberanía debe residir en cada persoa e non nun fato.
Incluír a potestade dos cidadáns de poder participar na toma de decisións políticas, sen dependencia dos outros poderes, e a revogación de representantes elixidos a través de referendos, por iniciativa popular e/ou delegada.
Forzas de seguridade ao servizo do cidadán
As forzas de seguridade deben ser totalmente sometidas, facendos depender totalmente dos parlamentos e gobernos.
Sistema electoral verdadeiramente representativo
Novo sistema electoral mais proporcional. A desproporcionalidade ten a súa orixe, básicamente, no pequeno tamaño da circunscrición provincial. Polo tanto, basta con tomar como circunscrición un territorio de maior tamaño e logo facer un reparto de escanos mais acorde á poboación de cada unha de elas. O tamaño de territorio mais adecuado para que sexa circunscrición electoral son as Comunidades Autónomas.
Xustiza eficaz e independente.
A xustiza ha de ser independente do poder político pero dependente dos cidadáns, a través dun sistema similar aos Estados Unidos.
Regulación da concesión de indultos. Endurecemento das penas para delitos políticos.
Modificación das leis para igualar penas de delitos comúns con delitos de “cuello blanco”.
O Tribunal Constitucional árbitro, non xuíz.
O Tribunal Constitucional debe ser só un árbitro e asesor sobre posibles inconstitucionalidades. Nunca actuar como unha cámara lexislativa de última instancia, nin atribuírse competencias do poder político. Obviamente debe ser un órgano independente, non suxeito ao poder político.
Órganos de control
Teñense que crear organismos independentes que fiscalicen contas públicas e partidos. Tribunais específicos dedicados a investigar e xulgar irregularidades, delitos e crimes políticos.
Regulación das compatibilidades e do reingreso ás actividades privadas, dos cargos públicos.
Solidaridade fiscal
Hai que se construír unha estrutura fiscal na que todos contribúan, na medida do posible, para manter os servizos públicos e incluír na constitución novos dereitos básicos de todos os cidadáns, obrigatoria para calquera goberno, tales como o dereito á saúde, educación, traballo, vivenda, xustiza, protección dos débiles e indefensos.
Solidariedade baseada no respeto mutuo e que debe buscar minimizar as desigualdades sociais.
Economía de libre mercado con planificación política.
Consideramos que o sistema de mercado, baseado na oferta e a demanda, é o que mais se aproxima a unha compensación mais xusta do esforzo realizado por cada un dos individuos, a mais de incentivar ao ser humano a non ser conformista, xa que o progreso basease no inconformismo.
Non obstante un sistema de mercado sen ningún tipo de control remata en situacións abusivas por parte dos sectores mais podentes. Así pois faise preciso un control político que impida preponderancias abusivas e desigualdades inxustas.
Entre os controis a establecer aqueles que regulen os sectores estratéxicos como os financeiros ou os enerxéticos.
Estado confederal
No que respecta ao modelo territorial, a nosa crenza é que a descentralización de poderes é positiva para os cidadáns. As reivindicacións nacionalistas foron incesantemente demonizandas para poder xustificar unha recentralización do Estado, que beneficia aos poderes da casta privilexiada.
O noso modelo territorial é o dun Estado confederal, estilo suízo, que tén como principio que aquelas competencias que poden ser administradas por un nivel non se traspasan a un nivel superior, partindo do nivel inferior.
Todas as competencias de calquera administración han de ser exclusivas. Financiación propia, con facenda propia.
Competencias para realizar consultas ou referendos, en asuntos do ámbito das súas competencias, sen precisar de permiso do goberno central.
Eliminación das Deputacións e transformación do Senado nunha cámara territorial