Os intocables
Alberto Garzón, de IU, con motivo do nomeamento de Soria para o Banco Mundial, declaraba que o curriculum do exministro “ está enfangado de relaciones oscuras con multinacionales como Repsol”.
De inmediato o preboste Antonio Brufau, presidente de Repsol, envíalle unha misiva na que lle advirte, ou ameaza, a Garzón con demandalo se volve a aludir a esas relacións escuras.
Isto recórdanos esa típica escena, das películas de ganster, na que o padriño, durante unha conversa cun interlocutor, achégalle a boca ao oído para, cunha voz grave, ton suave pero mostrando autoridade, advertir que se está a meter en terreo perigoso e iso pode traerlle consecuencias nefastas.
Este intento de censura a un cargo electo son das cousas que sublevan por dentro a calquera demócrata.
Antonio Brufau e Manuel Soria
As grandes corporacións de este país teñen gozado do privilexio de ausencia de crítica externa, falta de control público e impunidade. Teñen sido os putos amos, con mais privilexios que un monarca, o que tén reforzado o seu ego e levalos a sentirse omnipotentes.
A pesares de estar mais que demostrado que establecen portas xiratorias para políticos escarriados, mostran unha carencia de pudor impresionante.
Están acostumados a comprar silencios e servilismo e, ante comportamentos inusuais, tiran do consabido non sabe vostede con quen está a tratar.
Isto xa non é que cheire a podre, fede que calcatrea.
Cómpre que vaia cundindo o exemplo de Alberto e traia un aumento de honestidade e valentía, para ir metendo en verea a todo este persoal.